«Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» λέει μια σοφή παροιμία που μιλάει φυσικά για πράγματα που είπαμε ή κάναμε και καταλήξαμε να μετανιώνουμε αργότερα.

Επιμέλεια: Ευγενία Κουντούρη

Η συγκεκριμένη παροιμία πάντως δείχνει … φτωχή όταν πρόκειται να περιγράψει το πόσο πρέπει να μετάνιωσαν οι άνθρωποι που βρίσκονται στη
λίστα που σας παρουσιάζουμε. Μία λίστα γεμάτη με εκείνους που είχαν μία ιδέα, ή δημιούργησαν κάτι το οποίο κατάφερε να βγάλει εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι ίδιοι έλαβαν… ψίχουλα.

Μία λίστα που, σίγουρα, θα σας κάνει να αισθανθείτε πως «υπάρχουν και χειρότερα».

Το κοράκι

Όλοι γνωρίζετε φυσικά το διάσημο ποίημα του Έντγκαρ Άλεν Πόε «το κοράκι». Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι πως το συγκεκριμένο έργο, αφού απορρίφθηκε πρώτα από το περιοδικό του φίλου του, στην συνέχεια εκδόθηκε από το The American Review και ο Πόε έλαβε γι’ αυτό 9 δολάρια.

Σήμερα φυσικά τα κέρδη του συγκεκριμένου ποιήματος, το οποίο έγινε ακόμα και ταινία, φτάνουν σε αστρονομικά ποσά. Συνολικά ο Πόε έβγαλε από τα έργα του 6.200 δολάρια, ενώ ένα αντίγραφο της πρώτης του ποιητικής συλλογής πουλήθηκε το 2009 έναντι 662.500 δολαρίων.

Οι παραμάνες

Ο Γουόλτερ Χαντ ήταν ένας μηχανικός και εφευρέτης που ζούσε στη Νέα Υόρκη. Είχε εφεύρει διάφορα πράγματα, όπως μηχανή για τα νύχια, μηχανή ραψίματος, ένα μηχάνημα για να ακονίζονται τα μαχαίρια και διάφορα άλλα. Μία μέρα και θέλοντας να ξοφλήσει ένα χρέος των 15 δολαρίων του ήρθε η ιδέα της παραμάνας. Μίας καρφίτσας που παράλληλα θα προστατεύει τα χέρια. Ο Χαντ τον Απρίλιο του 1849 κατοχύρωσε την πατέντα και λίγο καιρό αργότερα πούλησε την ιδέα του στην εταιρεία «W.R. Grace and Company» για 400 δολάρια. Αισθάνονταν ευτυχισμένος που και εξόφλησε το χρέος του και του έμειναν 385 δολάρια. Η εταιρία όμως που αγόρασε την πατέντα μέσα στα επόμενα χρόνια έβγαλε εκατομμύρια.

Το Ζελέ

Είναι γνωστό σε όλους μας. Κι αν πολλοί το συνδέουν με το… νοσοκομείο, δεν παύει να είναι ένα δροσερό και γευστικό γλυκό, που παράλληλα έχει πολύ λίγες θερμίδες. Το ζελέ ανακαλύφθηκε το 1895 στη Νέα Υόρκη από δύο κατασκευαστές σιροπιών για βήχα, τους Περλ και Μέι Γουέιτ. Το ονόμασαν «Jell-O», λόγω της υφής του. Τα δύο αδέλφια όμως, όπως φάνηκε, δεν ήξεραν και πολλά για τις επιχειρήσεις. Αφού προσπαθούσαν επί χρόνια να προωθήσουν στην αγορά το προϊόν, χωρίς όμως να σημειώσουν επιτυχία, αποφάσισαν να πουλήσουν τα δικαιώματα του στον Φράνκ Γούντγαρντ για 450 δολάρια το 1899. Ο Γούντγαρντ όμως ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που προώθησε το προϊόν με τέτοιο τρόπο που οι ετήσιες πωλήσεις του ζελέ έφτασαν να φέρουν στην εταιρεία κέρδη ενός εκατομμυρίου δολαρίων το 1906. Το 2013 τα έσοδα της εταιρίας Jell-O ήταν περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια.

Το τραγούδι του Τζέιμς Μποντ



Το 1962 ο Μόντι Νόρμαν δημιούργησε ένα μουσικό θέμα για την ταινία του Τζέιμς Μποντ «Δρ. Νο». Οι παραγωγοί όμως δεν έμειναν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα κι έτσι προσέλαβαν τον Τζον Μπάρι για να το βελτιώσει. Ο Μπάρι έκανε πάρα πολλές αλλαγές, έβαλε μέσα στοιχεία ροκ και τζαζ και το αποτέλεσμα ήταν το απίθανο, μοναδικό σάουντρακ που όλοι γνωρίζουμε και λατρεύουμε. Και που, ουσιαστικά, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχε φτιάξει αρχικά ο Νόρμαν. Ο Μπάρι πληρώθηκε 250 λίρες για τη δουλειά του, ενώ ο Μόντι Νόρμαν που πήρε την αναγνώριση στους τίτλους έβγαλε πάνω από ένα εκατομμύριο λίρες από τα δικαιώματα του σάουντρακ. Παρότι έχουν γίνει πολλές δίκες ο Μπάρι δεν έχει καταφέρει να πάρει ούτε δεκάρα παραπάνω.



Η Coca-Cola



Το 1886 ο φαρμακοποιός Τζον Πέμπερτον δημιούργησε την πρώτη φόρμουλα για την γνωστή σε όλους μας Coca-Cola. Η Coca-Cola πωλούταν στο φαρμακείο στην Ατλάντα ως ένα τονωτικό ποτό έναντι 5 σεντ το ποτήρι. Την πρώτη της χρονιά στην αγορά έβγαλε συνολικά 50 δολάρια. Ο Πέμπερτον που είχε ανάγκη για λεφτά, ενώ παράλληλα ήταν εθισμένος στην μορφίνη, πούλησε τα δικαιώματα σε επενδυτές έναντι 1.184 δολαρίων τα περισσότερα από τα οποία ήταν σε μορφή δανείου που θα αποπληρώνονταν μελλοντικά, εφόσον το ποτό απέδιδε κέρδη. Οι επενδυτές αυτοί με την σειρά τους πούλησαν τα δικαιώματα στον επιχειρηματία Ασα Κάντλερ για 2.300 δολάρια. Ο Κάντλερ έγινε ο ιδιοκτήτης της Coca-Cola και της νεοσύστατης ομώνυμης εταιρίας. Το 1888, μόλις μερικούς μήνες αφού πούλησε τα δικαιώματα του ποτού, ο Πέμπερτον πέθανε από καρκίνο στο στομάχι. Ο Κάντλερ πούλησε τις μετοχές του το 1919 έναντι 25 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που η σημερινή του αξία πλησιάζει τα 350 εκατομμύρια.

Venom (Spider-Man)

Το 1982 ένας οπαδός του κόμικ «Spider man» από το Ιλινόις, ο Ράντι Σκούλερ συμμετείχε σε έναν διαγωνισμό της εταιρίας Marvel Comics. Για να υποστηρίξει την ιστορία του ο Σκούλερ δημιούργησε ένα νέο κουστούμι για τον αγαπημένο του ήρωα. Ήταν ολόμαυρο, εκτός από μία μεγάλη λευκή στάμπα αράχνης που είχε στο στήθος. Έστειλε την ιδέα του στον διαγωνισμό και ήλπιζε για το καλύτερο.

Μερικούς μήνες αργότερα πήρε ένα γράμμα από τον διευθυντή σύνταξης, Τζιμ Σούτερ, ο οποίος του έλεγε πως του άρεσε η ιδέα και ήθελε να την αγοράσει για 220 δολάρια. Ο Σκούλερ ένιωσε τρισευτυχισμένος και συμφώνησε αμέσως.

Η ιστορία του δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, δημοσιεύτηκε όμως το κουστούμι. Εμφανίστηκε τον Μάιο του 1984 σαν μία εξωγήινη οντότητα που δενόταν με τον άνθρωπο που καταλάμβανε με την μορφή του μαύρου κουστουμιού. Οι οπαδοί του κόμικ το λάτρεψαν τόσο πολύ που ο spider man έμεινε «δεμένος» με αυτό το κουστούμι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τελικά το εξωγήινο κουστούμι μεταπήδησε σε άλλο σώμα, στον δημοσιογράφο Έντι Μπρόκ, που έγινε ο γνωστός supervillain «Venom», δηλαδή «δηλητήριο».

Ο Venom έγινε ο πιο διάσημος «κακός» των κόμικ τα τελευταία 35 χρόνια, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η δική του σειρά κόμικ. Ακολούθησαν video games, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, όπως αυτή του 2007, το Spider-Man 3, το οποίο είχε εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 900 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

Το κάλεσμα της Άγριας Φύσης (The Call Of The Wild)

Αποτελεί σαφώς ένα από τα διαμάντια της παγκόσμιας λογοτεχνίας. «Το κάλεσμα της άγριας φύσης» του Τζακ Λάντον δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την Πρωτοχρονιά του 1903 σαν μία σειρά σε τέσσερα μέρη στην εφημερίδα The Saturday Evening Post, που πλήρωσε τον Λάντον 750 δολάρια για μερικά δικαιώματα.

Αργότερα την ίδια χρονιά ο Λάντον πούλησε τα πλήρη δικαιώματα στην εκδοτική εταιρία «Macmillan Publishers» για 2.000 δολάρια. Για την εποχή το ποσό αυτό ήταν σημαντικό και ελάχιστοι συγγραφείς αμείβονταν τόσο καλά. Το βιβλίο κυκλοφόρησε την 1η Ιουλίου του 1903, κόστιζε 1,5 δολάριο και πούλησε 10.000 αντίτυπα μόλις την πρώτη ημέρα. Έγινε ένα κλασσικό βιβλίο και ο Λάντον ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς στην ιστορία. Μέχρι το 1914 είχε πουλήσει πάνω από 500.000 αντίτυπα στις ΗΠΑ και μέχρι το 1964 έξι εκατομμύρια. Μεταφράστηκε σε 48 γλώσσες, ενώ ακόμα και σήμερα τυπώνεται συνεχώς. Ο Λάντον αλλά και οι κληρονόμοι του δεν πήραν ποτέ ούτε δεκάρα από τα δικαιώματα, αφού αυτά είχαν παραχωρηθεί το 1903.



Πηγή